Leven uit een rugzak

Het was zondag. Goed brak van de avond ervoor, met een hoofd alsof er een natte spons in zat, schuifelde ik op blote voeten van de woonkamer naar de keuken. Ik trok met één oog halfdicht de keukenkastjes open. De chips had ik vanmorgen al opgegeten, de repen waren vannacht al pleite. Maar toen viel mijn oog op een pak spritsen met nog twee er in. Ze keken me aan alsof ze al wisten dat ik zou zwichten.
“Maandag begin ik. Echt,” mompelde ik met volle mond. Ik stond al etend bij dat open kastje. “Dan ga ik weer beginnen met gezond leven.”

Ik deed het keukenkastje zachtjes dicht – alsof ik bang was dat de buren me zouden betrappen – en beloofde mezelf werkelijk van alles: nooit meer drinken, niet meer roken, maximaal twee bakken koffie per dag, vijf keer per week sporten en nóóit meer van die eetbuien. Als een innerlijke jaarwisseling, maar dan op een brakke zondag.

Onzin natuurlijk.
En toch geloof je het.
Je voelt: dit keer is het anders. Dit keer ga ik het gewoon volhouden. Ik zou een topsporter worden, met conditie. Mensen zouden omkijken als ik langsliep met mijn gespierde torso en als ik zonder hijgen achter Sjimmy aan kon rennen. Met mijn gezonde haren, heldere ogen, stralende huid. Ik zou applaus krijgen vanwege mijn enorme doorzettingsvermogen, mensen zouden me zelfs om tips vragen!

Alsof maandag een toverdag wordt, ga je naar bed. Gemotiveerd. Alsof je wakker zult worden als iemand die ineens alles onder controle heeft – en houdt. Alsof die sporttas zichzelf al ingepakt heeft en bij wakker worden standaard een groene smoothie op je nachtkastje staat. Wat een illusie.

Maar waarom doen we dat eigenlijk?
Waarom stellen we het begin altijd uit tot morgen, 1 januari, na de vakantie? Waarom niet gewoon nu?

Die maandag
Nog licht suf van de drank op zaterdagavond en het vele eten op zondag, schoot ik de Lidl in. Ik was vergeten dat ik avondeten mee moest nemen naar mijn werk en had nog ongeveer tien minuten, wilde ik nog op tijd komen.

Een blik groentensoep — want die klonk het meest gezond.
Zak bruine bolletjes — toch veel gezonder dan wit.
Bakje hummus — leek me een goed beleg.

Maar toen …

Geur van vers afgebakken gevulde koeken drong mijn neus binnen. Als een haai die een eenzaam zeehondje in open zee zag spartelen, ging ik op mijn prooi af (sorry, ik kon geen andere bedenken).

Daar lagen ze. Drie stuks. Roepend om mijn aandacht.

Het krokante korstje glom in het felle tl-licht van de Lidl. Als perfect gestroomlijnd liepen de koeken vanaf de korst in een mooie ronding naar boven. Precies in het midden een halve amandel, speels weggezakt in het spijs dat zich verborgen hield onder een dikke laag bruingebakken koekdeeg. Ik ademde diep in en wist al dat ik voor de bijl zou gaan.
“Pak ons!” hoorde ik. Alles ging in slowmotion. “Pak ons dan!” Ik keek op mijn horloge. Nog drie minuten. Tijdsdruk. “Doe het, neem ons!”

Ik pakte snel een papieren zak, nam niet eens de moeite om een tang te gebruiken en gooide de koeken erin. Ik keek snel om me heen of ik geen bekende zag, frommelde de zak dicht en liep naar de kassa.

Hard rijdend naar mijn werk kwam het besef. Ik keek van het laatste stukje krokante korst naar mezelf in de spiegel. Kruimels op m’n shirt, spijs nog in m’n wangzak.

Shit.
Was het niet … maandag?
Zou ik niet eigenlijk …?
Ehm … Nou ja, ik zei niet echt welke maandag. Toch?

Waarom we uitstellen

We stellen uit omdat we denken dat er een moment komt waarop we het wél kunnen. Maandag bijvoorbeeld. Of volgende week. Want dan zijn we fris. Gemotiveerd. Er klaar voor. Dan denken we wakker te worden als iemand zonder cravings, zonder stemmetjes, zonder zwakke momenten.

Maar die dag komt niet. Want er komt geen perfect moment. Er is alleen nu — met al je goede bedoelingen (én gevulde koeken)

Vaak gaat het mis omdat we alles tegelijk willen. Én stoppen met roken, én niet meer drinken, én gezond eten, én sporten. We willen niet een beetje gezonder leven, we willen alles in een keer goed doen en al gezond zijn. En daar gaat het dan mis. De lat ligt te hoog. Te zwaar. Te veel. Niks aan. Hup, snel: nieuwe koeken halen.

Denk kleiner en begin gewoon nu

Ik heb alles al geprobeerd: van cold turkey tot geheel uitgedachte schema’s, en van Stoptober en Dry January tot online challenges. Maar het enige wat écht hielp?

Kleiner denken.

Vandaag één sigaret minder. Die week niet zes keer naar de kroeg, maar twee (haha grap). Eén koek in plaats van drie.

Ik ben niet in één keer gestopt met alles. Na steeds ietsje minder roken, stopte ik. En van steeds vaker periodes niet-drinken, hield ik daar ook mee op. En koffie heb ik geminimaliseerd tot twee, hooguit vier bakken per dag (werk ik nog aan).

Steeds weer een keuze maken. Steeds ietsje minder. Tot het gewoonte werd.
Niet perfect, maar wel vol te houden. En steeds een klein beetje meer zelfvertrouwen – wat vervolgens helpt om door te gaan en verder te komen.

Maar wat mij misschien nog wel het meeste helpt is dit: een goede basis.

Voor mij is dat m’n ontbijt. Al jaren eet ik elke dag hetzelfde. Het is een combinatie van goede vetten (noten, avocado), groenten (komkommer, wortel, tomaat) en fruit (appel, banaan). Geen gedoe, geen keuzestress, gewoon wetend: dit is mijn start, dit heb ik in huis.

En als ik dan later op een dag tóch een heel Chinees buffet naar binnen sta te harken, dan weet ik: mijn basis staat. Ik hoef me dan niet schuldig te voelen. Morgen begin ik gewoon weer met datzelfde ontbijt, ik ben zo elke dag goed bezig. En daarmee begint alles elke dag weer opnieuw.

Rustig en simpel. Als een gewoonte. Zonder druk. En vooral: vol vertrouwen.

Dus nee, je hoeft niet te wachten tot maandag of tot het nieuwe jaar. Of tot je humeur, je bankrekening, de stand van de maan – of wat je ook allemaal maar bedenkt – meewerken. Je kunt gewoon nu beginnen. Niet met alles tegelijk. Maar met iets.

Gesnopen?
Mooi zo. Dan ga ik nu even op zoek naar een supermarkt zonder die alles overheersende geur van vers afgebakken koeken. Doei doei! 😉

Anderen lazen ook over Rust in je hoofd:

Rust in je hoofd vinden – zo doe je dat
5 inzichten voor een rustiger leven
Emotionele rust vinden – dat doe je zo
8 tips voor meer innerlijke rust
Meer artikelen over rust in je hoofd? Kijk hier!

Beginnen vanuit rust helpt

Wist je dat voornemens, plannen en uitvoering daarvan makkelijker gaat als je meer rust hebt? Rust in je lijf, vooral rust in je hoofd. Ben jij klaar om echt het begin te maken? Kijk dan eens naar de 7-daagse. Zeven dagen lang, elke dag, een leuk inzicht en opdrachtje. Makkelijk uit te voeren, niet tijdrovend. Als moment voor jezelf en om tot rust te komen. Voor een goede basis om op verder te kunnen.

Over rust vrijheid en het leven opnieuw kiezen

Ben je moe, onrustig overprikkeld? Dan is dit voor jou

Ben je moe van altijd ‘aan’ staan?

Je hoofd draait overuren, je lichaam is op. Je probeert van alles: minder schermtijd, ademhalen, dat boek op je nachtkastje … Maar rust lijkt steeds net buiten bereik.

Deze 7-daagse helpt je om op adem te komen. Zonder prestatie, zonder gedoe. Gewoon jij, een beetje meer stilte, ruimte en lucht. Elke dag een kleine stap terug naar jezelf.

🧠 Minder piekeren
😮‍💨 Meer ademruimte
🕰 Gemiddeld 10 minuten per dag
🎁 Start vandaag nog en ervaar binnen 24 uur al verschil!